Dagboek van een wereldreis
Vrijdag 1 december (dag 27)
Ronald is weg. Ja, ik had het even moeilijk vandaag, maar vind je het vreemd als je afscheid moet nemen van iemand waarmee je vier weken prettig hebt gereisd in zo’n onstuimig gebied als het Midden-Oosten? Ik heb een hele leuke tijd gehad met Ronald, en ben blij dat hij het eerste traject van mijn wereldreis meewilde.
Af en toe waren er wat lichte irritaties, maar dat is logisch als je zo intensief met elkaar reist. Ik merkte wel dat Ronald een stuk meer naar het westerse hunkerde dan ik. Voor hem was de overgang van de beschaafde Nederlandse maatschappij naar het Midden-Oosten ook groter dan voor mij, denk ik. Dit bracht onze verschillende ideeën aan het licht, maar in het algemeen pasten we ons goed aan elkaar aan. Ik denk dat Ronald er ook zo over denkt.
Vanmorgen ben ik met Ronald mee geweest naar het vliegveld om hem uit te zwaaien. De tijd vliegt voorbij. Nu moet ik het in m’n eentje opknappen. Waarschijnlijk ontmoet ik wel nieuwe reizigers, maar vermoedelijk niemand waarmee ik net als met Ronald vier weken ga rondtrekken. Vandaag voelde ik me vrij klote, of eenzaam liever gezegd. Met z’n tweeën reizen is toch een stuk onbezorgder. Ik had nergens zin in, zeker niet om met iemand een quasi-semi-interessant gesprek te voeren over elkanders stoere reisverhalen. Op dit soort momenten wil ik het liefste alleen zijn, met mijn muziek op bed.