Dagboek van een wereldreis
Zondag 17 december (dag 43)
Jaipur wordt ook wel de “Pink City” genoemd, omdat de vroegere heerser alles ‘roze’ liet schilderen. Ik ben tot nu toe nog geen roze gebouwen tegengekomen, wel veel rode gebouwen. Oké, dat is wel wat flauw, als je net ná zonsondergang in de stad loopt hebben de rode gebouwen wel een beetje een roze gloed.
De oude stad is gesticht door een maharadja (een vroegere koning) en omringd door muren. Daarbinnen zijn heel veel paleizen, die ik heb bezocht. Veel rijkdom had die maharadja vroeger, hoewel veel er nu erg versleten uitzag. Jammer dat er weinig onderhoud plaatsvindt. In een van die paleizen schijnt nog een achterachterkleinzoon van de maharadja te wonen, maar ik heb hem niet mogen ontmoeten. Omdat ik het Diggi Palace Hotel niet echt leuk vond (het was wel heel mooi maar had absoluut geen sfeer) ben ik naar het Evergreen Guesthouse verhuisd. Ook in de hoop andere reizigers van mijn soort te ontmoeten en met hen op te trekken.
Het Evergreen Guesthouse heeft inderdaad wel meer sfeer, met een gezellige binnenplaats en zo, maar de andere reizigers zijn voornamelijk (overjarige) hippies. Oudere jongeren en mensen van mijn leeftijd met kleden om hun lijf, sandalen aan en ringetjes door oren en neus. Mannen hebben óf een baard óf heel lang haar. Daar pas ik met mijn ongeschoren korte kop natuurlijk helemaal niet tussen. Ik heb tot nu toe veel van die hippies gezien. Waarom komen ze speciaal naar India terwijl hasj verboden is en de Indiërs helemaal niet zo vredelievend zijn en ook geen neusringen dragen?