Dagboek van een wereldreis
Dinsdag 26 december (dag 52)
Sommigen zeggen dat het reizen, het bewegen, in iemands bloed zit. Bij mij begon het bloed alweer te kolken, dus alle reden om er vandaag verder op uit te trekken. Na een paar dagen Udaipur begon het me daar eerlijk gezegd al te vervelen, hoe mooi het er ook is. De bus gepakt naar Ahmedabad, ongeveer driehonderd kilometer naar het zuiden.
Tijdens de busrit, die gelukkig minder hobbelde dan de vorige keer, nagedacht over de mentaliteit van de Indiërs die ik tot nu toe ben tegengekomen. Nee, zo’n eerlijk iemand als ik zou hier niet kunnen leven. Mensen hebben totaal lak aan elkaar en aan regeltjes, als ze al bestaan. In het verkeer kon ik het goed observeren. In het westen zijn we gewend ons aan anderen aan te passen en de regels op te volgen, anders draaien we de gevangenis in. In India word je bij het niet opvolgen van de regels gewoon ongemoeid gelaten, want de gezagsdragers zelf hanteren de regels ook niet.
Ahmedabad is de meest vervuilde stad van India en de stad met het drukste en meest chaotische verkeer ter wereld (Lagos in Nigeria staat tweede). Alle reden dus om in een riksja te stappen en je door het verkeer te laten leiden. Een ervaring die je niet mag missen, mits je geen zwak hart hebt. Als je door het raampje aan de voorkant van de riksja kijkt, zie je de omgeving als een soort James Bond-film aan je voorbijflitsen. Millimeters ruimte zit er slechts tussen de riksja’s, fietsen, auto’s, scooters en koeien. En dan bedóel ik met het tegemoetkomende verkeer.