Dagboek van een wereldreis
Maandag 6 november
Gaziantep verkend vandaag en de enige echte conclusie is snel getrokken: wij zijn de enige buitenlanders in deze stad van een half miljoen inwoners en werkelijk niemand spreekt iets anders dan Turks. Dus zijn wij meteen ook de enige twee Engelssprekenden in deze stoffige stad waar de ene toeristische burcht zo bouwvallig was dat we er niet op mochten klimmen en het enige museum er zo stil en verwaarloosd uitzag dat we daar maar snel voorbij gelopen zijn.
Wat hebben we dan gedaan in de stad waar het jaarlijkse aantal toeristen waarschijnlijk op één hand is te tellen? Rondgelopen totdat we erbij neervielen. Het was de bedoeling dat het vandaag een rustdag zou zijn, om even bij te komen van de inspannende voorbereidingen die aan deze reis vooraf gingen en op ons gemak uit te zoeken hoe we de reis het gemakkelijkste kunnen vervolgen. Maar ja, aan de andere kant wilden we natuurlijk ook even kennismaken met het Turkse leven in Gaziantep, voor Ronald de eerste kennismaking met Turkije en voor mij de tweede keer sinds mijn Turkse rondreis in 1993.
Het was lekker warm vandaag, en je proefde meteen al de sfeer van het Midden-Oosten: vooral veel stof overal, druk verkeer en nieuwbouw naast gebouwen die op instorten staan. In dit opzicht vonden we het ook veel op Oost-Europa lijken, en ik herinnerde me weer veel van Ankara, wat ik toentertijd een van de lelijkste steden van Turkije vond. Evenals in Ankara worden we ook hier beschouwd als een soort buitenaards wezen. Als we in een restaurant of café gaan zitten gaan de (helaas vooral mannelijke) Turken om ons heen staan en zitten en proberen met de drie buitenlandse woorden die ze kennen met ons te communiceren. Maar vaak weten ze niet eens wat die drie woorden betekenen en uit welke taal ze überhaupt stammen.
Op onze beurt proberen we met de schaarse Turkse woorden die we kennen duidelijk te maken dat we niet uit Duitsland komen, dat we op doorreis zijn naar Syrië en dat we Ronald en Eric heten. Speciaal om ons voor de komende dagen meer te kunnen inleven gaan we vanavond naar de film Species, waar we ook de enige niet-Turken zullen zijn.