Dagboek van een wereldreis
Tijdens mijn wereldreis, die duurde van 5 november 1995 tot en met maandag 24 juni 1996, heb ik een dagboek bijgehouden. Aan het einde van elke dag vertrouwde ik mijn belevenissen, ervaringen en gevoelens toe aan een klein, smerig boekje. Hier op het web staat de exacte weergave wat ik van dag tot dag heb opgeschreven. (Unfortunately for my international visitors, this travel diary is only in Dutch.)
Zondag 5 november 1995 (dag 1)
Het grote avontuur gaat vandaag beginnen. Ik denk dat ik er helemaal klaar voor ben: verschrikkelijk veel geregeld, de beste spullen gekocht en de moed verzameld om de wijde wereld in te trekken. Want het grote plan is letterlijk om de aardbol te reizen, iets dat ik hoop zonder kleerscheuren te verwezenlijken. Tot de dag van vertrek zo druk bezig met van alles en nog wat, dat ik nauwelijks tijd had om over het geheel na te denken. Maar vanochtend gebeurde het dus toch: de adrenaline in mijn lichaam bereikte het kookpunt en de emoties braken los. Al die tijd flink stoer zijn werd me even te moeilijk, en ik liet me helemaal gaan. Het is natuurlijk ook niet niks, om mijn dierbare familieleden en een paar vrienden voor lange tijd te moeten missen. Maar daar staat tegenover dat ik nu de kans heb dingen in mijn leventje te zien die in een meer regulier leventje on te evenaren zouden zijn.
Half twaalf met Ronald afgesproken bij de incheckbalie van Turkish Airlines op Schiphol. Er was veel familie op de been om ons uit te zwaaien. Emotioneel afscheid genomen, vlak voordat we door de paspoortcontrole heen moesten. Met zakdoeken zwaaiden we elkaar weg, om elkaar een lange tijd niet meer te zien. Acht maanden misschien? Nog met een brok in m’n keel van het afscheid het vliegtuig ingestapt en spoedig, met slechts anderhalf uur vertraging, op weg naar Istanbul in Turkije. Een uurtje de tijd om over te stappen, maar de gate waar we moesten zijn bleek direct naast de gate te liggen waar we uitkwamen, zodat we het overstappen ook in tien minuten hadden kunnen doen. Om negen uur ‘s avonds kwamen we aan in Gaziantep. Eén vliegtuig, een krakkemikkig gebouwtje en wij waren de enige twee buitenlanders. Momenteel gearriveerd in Hotel Seç, midden in het centrum van Gaziantep. Vrij gaar van alle spanningen en emoties, tijd dus om alles met een goede nachtrust even te laten bezinken.