Dagboek van een wereldreis
Zaterdag 2 december (dag 28)
Eigenlijk had ik nergens zin in, behalve dan op mijn bed te liggen met m’n muziek en een goed boek. Maar die twee andere Nederlandse jongens die ook met hun wereldreis bezig zijn, Michiel en Anton, vroegen of ik met ze meeging naar Jerash, volgens toeristische experts ná Petra het mooiste van Jordanië. (Goh, ik kan me moeilijk concentreren op het schrijven door het enorme geblabla van een hoop Amerikanen in de lounge van dit hotel).
Ik ben achteraf toch wel blij dat ik met ze meeging, want het leidde me even af van de gedachten over eenzaamheid en zo. Anders had ik deze dag toch alleen maar saai doorgebracht en was ik nu zo duf als een konijn. Jerash viel ontzettend tegen vergeleken met Petra, maar het is daar ook eigenlijk niet mee te vergelijken. Als je niks anders in de wereld hebt gezien dan Jerash zou het ongetwijfeld heel mooi zijn. Ik had nu het gevoel dat ik al een beetje was uitgekeken op de oude stenen, tempels, pilaren, amfitheaters en Romeinse badhuizen.
Michiel en Anton hadden dat ook, dus hadden we het binnen een paar uur wel gezien. Geen van ons was fanatiek archeoloog genoeg om twee uur lang naar een pilaar te staren. Vanavond vieren ze in huize Wendel Sinterklaas, en ik ben benieuwd of ze de brief en het pakje hebben ontvangen die ik aan Ronald heb meegegeven. Als dat gelukt is zouden ze mij vanavond in mijn hotel moeten bellen.