Dagboek van een wereldreis
Zaterdag 16 december (dag 42)
Het begint een soort sport te worden met twee teams: de chauffeurs van de riksja’s en de rugzaktoeristen. Wie de ander met succes een loer heeft gedraaid heeft gewonnen, en helaas lijken de riksjachauffeurs wat al te vaak aan de winnende hand te zijn. Maar vandaag heb ik gewonnen.
Met de “sneltrein” naar Jaipur (de service was echter grandioos: meerdere maaltijden, veel drinken, kranten, etc. – zoals het hoort in een trein), waar ik bij het station aangekomen zoals verwacht werd omringd en omver gelopen door vele tientallen riksjachauffeurs die allemaal een goed en goedkoop hotel voor mij wisten. Het is in Jaipur tien keer erger dan in Delhi (volgens berichten van andere reizigers), dus ik had me er mentaal, psychisch en lichamelijk op voorbereid. Zonnebril op, stug doorlopen en de boel negeren tótdat je een aantrekkelijke aanbieding hoort.
“Voor vijf roepies naar het Diggi Palace Hotel”, werd er in mijn oor gefluisterd. Daar wilde ik juist naartoe! En ik wist de prijs van een kamer daar, dus in het karretje gestapt en op weg naar dat Palace Hotel. Daar aangekomen betaalde ik éérst de vijf roepies aan de riksjachauffeur, rende daarna naar binnen en bestelde een kamer voor honderd roepies, nog voordat de riksjachauffeur met de hotelbaas kon onderhandelen. Dus de riksjachauffeur liep zijn commissie mis, terwijl hij me spotgoedkoop naar het andere eind van de stad had gebracht! (Normale prijs minimaal twintig roepies). Hij probeerde me nog een rondtoer door de stad aan te smeren met zijn riksja, maar daar trapte ik niet in. Gedupeerd en verslagen droop hij af.