Bezienswaardigheden in Libië top-10

Libië is een gigantisch groot land in Noord-Afrika dat bruist van de natuurlijke schoonheid en historische bezienswaardigheden. Zo’n 90 procent van het land bestaat uit woestijn, maar dat betekent echt niet je alleen maar stuit op een uitgestrekte en gortdroge zanderige woestenij. Verspreid over de Sahara liggen eeuwenoude karavaandorpen, lieflijke oases met meertjes en palmbomen en bizarre uitgedoofde vulkaankraters.

Aan de kust langs de Middellandse Zee liggen drie ruïnesteden van de Grieken en Romeinen, met tempels en amfitheaters die verrassend goed bewaard zijn gebleven. Ook in de metropolen Tripoli en Benghazi wemelt het van het culturele erfgoed, al kun je hier ook dwalen langs stoffige Arabische medina’s, koloniale Italiaanse huizen en moderne architectuur. Vijf archeologische vindplaatsen in Libië staan op de Werelderfgoedlijst van Unesco, en mogelijk volgen er nog meer.

Lange tijd was Libië een land waar je gewoon kon rondreizen, al was het onder een dictatuur. Sinds de volksopstanden van de Arabische Lente en het einde van Khadafi in 2011 is het land weggegleden in twee lange burgeroorlogen met verschillende milities die streden om de macht. In oktober 2020 werd een fragiel vredesakkoord bereikt, maar nog steeds is Libië het toneel van plotseling oplaaiend geweld. De kleurcode van het reisadvies is al jaren rood, maar toch zal het land weer in stabiel vaarwater terechtkomen. Wil je een van de eersten zijn om alle schatten opnieuw te ontdekken? Hier vind je de 10 beste bezienswaardigheden in Libië!

Tripoli

Tripoli is de hoofdstad van Libië, tot het uitbreken van de burgeroorlog een bruisende plek met oude architectuur, wolkenkrabbers, theaters, universiteiten, hotels en eersteklas restaurants. De hoofdstad is het logische beginpunt van elke rondreis in Libië, alleen al vanwege de vele bezienswaardigheden die er te zien zijn. Je kunt er eeuwenoude geschiedenis opsnuiven, maar ook de moderne kant zien van het land.

Deze enorme stad met ruim 3 miljoen inwoners ligt aan de Middellandse Zee, pal ten zuiden van Sicilië. Tripoli werd al in de 7e eeuw voor Christus gesticht door de Feniciërs. Daarna hebben er een eindeloze reeks andere volkeren huisgehouden, van de Romeinen en Byzantijnen tot de Ottomanen en de Italianen. Van 1943 tot de onafhankelijkheid van Libië in 1951 was de stad in Britse handen.

Een van de bekendste bezienswaardigheden is het Rode Kasteel (Tripoli Castle), dat uitkijkt over de haven van de stad. Het werd in de Byzantijnse periode gebouwd als fort waar ook latere machthebbers dankbaar gebruik van maakten om Tripoli te verdedigen. Nu zit er een museum dat gewijd is aan 5000 jaar geschiedenis en cultuur. Uit de Romeinse tijd dateert de Boog van Marcus Aurelius uit 176 na Christus. Het Martelarenplein (Martyr’s Square) is een enorm plein waar in 2011 de rebellie tegen Khadaffi begon.

Cyrene

De oude Griekse stad Cyrene is een van de belangrijkste archeologische vindplaatsen in Libië. Deze stad werd rond 630 voor Christus gesticht door zeevaarders van het eiland Santorini die op zoek waren naar een nieuwe plek om handel te drijven. De stad, die destijds Cyrenaica heette, groeide uit tot de belangrijkste van de vijf Griekse steden in Noord-Afrika. In 96 voor Christus namen de Romeinen de macht over in Cyrene, net als op andere plaatsen in de regio.

Door een grote aardbeving in de 4e eeuw veranderde de stad in puin, maar archeologen hebben in de 18e eeuw de resten ontdekt van de ooit zo bloeiende handelskolonie. Je kunt er nu dwalen door de restanten van Griekse tempels en herenhuizen die in de ruïnestad zijn overgebleven. Een van de hoogtepunten is de tempel van Apollo, maar ook de heiligdommen voor Zeus en Demeter zijn bijzonder. Cyrene ligt bij de plaats Shahhat in het oosten van Libië, op 3 uur rijden van Benghazi. Unesco heeft de vindplaats in 1982 op de Werelderfgoedlijst gezet.

Ghadamès

Ghadamès is een fotogeniek oasestadje met witgekalkte huizen in het uiterste westen van Libië, niet ver van Algerije en Tunesië. Het stadje staat bekend als ‘De Parel van de Woestijn’ en is een van de oudste nederzettingen in de Sahara. Eeuwen geleden was het een belangrijke handelspost en rustplaats voor karavanen die de woestijn doorkruisten. Bewoners bouwden een stadje met lemen huizen en smalle straatjes die door patio’s met elkaar verbonden zijn. Alleen vrouwen mochten op deze patio’s komen.

De straatjes en steegjes zijn grotendeels overdekt om de inwoners te beschermen tegen de extreme hitte. Je zal dus al snel verdwalen en je oriëntatie kwijtraken in het doolhof van Ghadamès. Uiteindelijk kom je altijd uit bij de randen van de stad, met tuinen met palmbomen, sinaasappelbomen en granaatappelbomen. Vanuit het oasestadje kun je een uitstap maken naar Grand Erg Oriental, het grootste gebied van de Sahara met zandduinen (dat ook in de twee buurlanden ligt). Ghadamès is een van de vijf bezienswaardigheden in Libië met een notering op de Werelderfgoedlijst van Unesco.

Leptis Magna

Leptis Magna is de belangrijkste Romeinse nederzetting in het huidige Libië. Feniciërs stichtten deze stad al in de 10e eeuw voor Christus, maar bij het begin van de jaartelling lijfden de Romeinen het in. De stad was een belangrijke handelshaven in de Romeinse provincie ‘Africa’. Vooral onder het bewind van keizer Septimius Severus (193-211), die er ook is geboren, maakte Leptis Magna een enorme bloeiperiode door.

Veel oude overblijfselen zijn goed bewaard gebleven, zoals de indrukwekkende Boog van Septimius Severus. Deze triomfboog werd gebouwd in opdracht van de keizer. Eeuwenlang lag het bouwwerk in puin, maar archeologen hebben de boog weer in elkaar gezet bij de ontdekking in 1928. Ook zie je er nog restanten van het oude amfitheater, vroeg-Romeinse basilieken en de Hadrianische baden die van marmer en graniet zijn gebouwd. Ook Leptis Magna is uitgeroepen tot Unesco-werelderfgoed. De Romeinse ruïnestad ligt 130 kilometer ten oosten van Tripoli.

Tadrart Acacus

Het kost vier tot vijf dagen om er te komen, maar dan ben je wel in het unieke Acacusgebergte in de Saharawoestijn in het zuidwesten van Libië. Je waant je in een buitenaardse wereld met oranje zandduinen die afsteken tegen rotsen en de blauwe lucht. De grootste trekpleister zijn echter de duizenden rotstekeningen die hier zijn aangetroffen, bekend als Tadrart Acacus. Deze tekeningen dateren uit 12.000 tot het jaar 100 voor Christus.

De rotskunst toont scènes van de jacht of het dagelijks leven, rituele dansen en dieren. Een Duitse ontdekkingsreiziger heeft de rotsschilderingen in 1850 ontdekt. Unesco heeft de tekeningen op de Werelderfgoedlijst geplaatst. Het gebergte ligt vlakbij de stad Ghat, vroeger een belangrijke tussenstop op de karavaanroute door de Sahara richting Niger. Een van de bezienswaardigheden is een citadel die Italiaanse kolonisten hebben gebouwd. Nu maken de nomadische Touareg er de dienst uit.

Jebel Akhdar

Prachtig natuurschoon vind je in Jebel Akhdar, een groen bergachtig plateau in het noordoosten van Libië. De letterlijke vertaling van Jebel Akhdar is ‘Groene Bergen’, en dat is het ook als je het vergelijkt met de woestijn in het grootste deel van het land. Het gebied bestaat uit bossen, heuvels, valleien, rotsformaties en enkele oude grotten. Daartussen liggen dorpjes met kerken en olijfgaarden. De hoogte loopt op tot zo’n 900 meter, waardoor dit koeler is en er meer regen valt dan in de rest van Libië. In normale omstandigheden is dit bergplateau ideaal voor het maken van trektochten, al moet je je eigen route uitstippelen. Er zijn weinig reisorganisaties die hier wandelingen aanbieden.

Theater van Sabratha

Sabratha is de derde van de oude steden in Libië, een havenstad die vooral onder de Romeinen een enorme welvaart doormaakte. Feniciërs legden in 500 voor Christus een haven aan, maar in de 2e en 3e eeuw namen de Romeinen de macht over en zij ‘moderniseerden’ de stad. Een van de best bewaarde ruïnes betreft het amfitheater waar in de Romeinse tijd zo’n 5000 toeschouwers keken naar gladiatorengevechten en shows met olifanten. Het theater had drie verdiepingen en veel zuilengalerijen staan nog overeind. Ook overblijfselen van tempels, kerken en baden zijn te bewonderen in Sabratha. Dit Unesco-erfgoed ligt 1½ uur rijden ten westen van Tripoli.

Benghazi

Benghazi is de tweede stad van Libië die vooral in 2011 het nieuws haalde vanwege de opstand tegen kolonel Khadaffi. De stad diende als hoofdkwartier van de oppositiebeweging, die de dictator uiteindelijk ten val wist te brengen. In 2012 kwamen er enkele hooggeplaatste Amerikanen om tijdens een aanslag. Jarenlang zorgden milities er voor een spiraal van geweld, waardoor heel veel mensen uit angst hun huizen verlieten. De laatste jaren helpen de VN en andere internationale organisaties de inwoners om hun normale leven weer op te pakken.

Net als andere Libische steden gaat de geschiedenis van Benghazi heel ver terug. De Grieken hebben de stad gesticht, maar Benghazi bleef altijd klein. Eigenlijk hebben de Italianen de havenstad echt ontwikkeld tijdens hun bezetting van Libië van 1912 tot 1942. In de zogeheten Italiaanse wijk dateren nog enkele elegante witgekalkte huizen uit die tijd. Fraai (in normale tijden) is de Lungomare, de boulevard met palmbomen die Italianen langs de zee hebben aangelegd. Ook het Maydan al-Baladia-plein behoort tot de bezienswaardigheden, met het stadhuis uit 1924.

Gaberoun oase

Verscholen tussen de goudkleurige zandduinen van de Saharawoestijn in het zuiden van Libië ligt Gaberoun, een glinsterend meertje met blauwgroen water. Rondom het meertje groeien palmbomen en vind je de resten van een bedoeïenenkamp. De bedoeïenen visten naar mysterieuze schaaldiertjes die in het zoutwatermeer leven. Deze vroegere nomaden zijn in de jaren ’80 op last van de regering verplaatst naar een nieuw gebouwd dorp. Bij de oase is een bouwvallig toeristenkamp neergezet met slaaphutten en een kleine patio. Net als de Dode Zee kun je makkelijk blijven drijven in het zoute water van het meertje.

Waw an Namus

Waw an Namus is de wonderbaarlijke krater van een uitgedoofde vulkaan, die er vooral vanuit de lucht spectaculair uitziet. Binnen in de zwartgevlekte krater liggen drie spiegelende zoutwatermeertjes met palmen, riet en moerassen. Boven het water hangt altijd een waas van muggen, waarnaar het ook is vernoemd. Waw an Namus betekent letterlijk ‘Oase van de Muggen’. De teerachtige kegel met het omringende zwarte vulkaanveld steekt schril af tegen de gele woestijn rondom dit bijzondere natuurfenomeen.

Waw an Namus is nog maar kort geleden door reizigers ontdekt en werd steeds meer een toeristische attractie, totdat de Libische burgeroorlog roet in het eten gooide. De vulkaan ligt op een van de meest afgelegen plekken van Libië, vlakbij het geografische midden van de Saharawoestijn. Je moet eerst door een soort maanlandschap lopen om bij de krater te komen. Kamperen in de krater is niet aan te raden vanwege de vele muggen, tenzij je een klamboe en muggenspray bij je hebt. De muggen zijn dol op menselijk bloed, want zo vaak komen er niet ‘slachtoffers’ langs.

Voor het laatst bijgewerkt op 19 september 2022. Als je aanvullingen, tips of opmerkingen hebt over de beste bezienswaardigheden in Libië, kun je dat laten weten via het contactformulier. Foto’s © Shutterstock.com; ROLFCOSAR/CC BY-SA 3.0.